Bu sindromla bağlı araşdırmaların tarixinə də qısa ekskurs edən mütəxəssis ən tez-tez rast gəlinən simptom və əlamətlərin kəskin tənəffüs pozğunluğuna keçən tənginəfəslik və hipoksemiya, əsas səbəblərin isə pnevmoniya, sepsis, aspirasiya və ağır travma olduğunu deyib.

Məruzəçi qanda oksidləşmənin səviyyəsindən asılı olaraq bu sindromun yüngül, ağır və çox ağır formalarının mövcudluğundan söhbət açıb. Çox sayda pnevmaniya xəstələrinin olduğunu xatırladaraq pnevmaniya distressini kəskin respirator distressindən ayırmağın vacibliyinə də toxunub. Eyni zamanda sindromun ağ ciyərin zədələnməsi və birbaşa olmayan zədələnmələr səbəbindən əmələ gəlməsinə aydınlıq gətirib: “Bunun ən birinci səbəbi sepsisdir. Sepsisə səbəb isə infeksion problemlərdir. O da məlumdur ki, hər sepsis bu sindiroma gətirib çıxara bilməz. Əgər sepsisdən yaranırsa, ən azı genezdə alkokolizmi aramaq lazımdır”.

Mütəxəssisin sözlərinə görə, ölüm göstəricisini azaldan yeganə terapiya aşağı tənəffüs həcmi, plato təzyiqi ilə məhdudlaşmış mexaniki ventilyasiyadır.

Fəsadlara pnevmotoraks, ventilyasiya ilə əlaqəli pnevmoniya, poliorqan çatışmazlığı və uzunmüddətli tənəffüs pozğunluğu ilə müşaiyət olunan ağciyər fibrozu daxildir.

Məruzədə adıçəkilən sindromun klinik xüsusiyyətləri ilə yanaşı, qeyri-invaziv metodlardan istifadənin üstünlükləri, vaksin ehtiyatının zəruriliyi, laborator müayinə sahəsində mövcud olan problemlər barədə fikirlər də öz əksini tapıb.
Sindromun klinik mənzərəsini əks etdirən görüntülü şəkillər və slaydlarla müşayiət olunan seminarın sonunda dinləyiciləri maraqlandıran suallar cavablandırılıb.